چه کسانی مخالف اصل «ولایت فقیه» در قانون اساسی بودند؟

 

 

 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با روندی کاملا مردم‌سالارانه به تصویب رسید و نمایندگان مجلس خبرگان قانون اساسی برای تدوین این قانون در انتخاباتی که در 12 مرداد 58 برگزار شد، انتخاب شدند. در این انتخابات کاندیداهای حزب جمهوری حائز اکثریت آراء شدند. به عنوان مثال، در تهران هر ده کاندیدای حزب جمهوری به مجلس راه یافتند. پس از آن، مجلس خبرگان در روز 28 مرداد 58 با حضور 72 نماینده از سراسر ایران (از جمله 42 مجتهد) و با قرائت پیام امام خمینی (ره) کار خود را آغاز کرد. در نهایت قانون اساسی جمهوری اسلامی توسط مجلس بررسی نهایی و پس از سه ماه شور و تشکیل 67 جلسه رسمی علنی در 175 اصل تنظیم شد و در 12 آذر 1358 به تصویب مردم رسید. این قانون نخستین تجربه تلفیق حقوق اساسی جدید با قوانین فقه شیعی در قالب یک حکومت اسلامی بود. یکی از موارد مهم و چالش‌برانگیز قانون اساسی بحث ولایت فقیه و تصویب آن در قانون اساسی بود. این اصل مخالفان زیادی در مجلس خبرگان قانون اساسی و در بیرون این مجلس داشت و احزاب و افراد زیادی با این اصل به مخالفت پرداختند. در ادامه به بررسی مخالفان تصویب ولایت فقیه در قانون اساسی خواهیم پرداخت.